z Fundacji Kot. Zielonooki Burasek jest już gotowy do adopcji! Trafił do nas z powodu połamanej miednicy, najprawdopodobniej wpadł pod samochód. Teraz biega jak szalony i rozgląda się za nowym domem. Jest nieco nieśmiałym kotem, aczkolwiek bardzo lubi delikatne drapanie i głaskanie, sam się pod nie nadstawia i to nawet obcym osobom. W ciągu dnia najchętniej leżakuje na parapecie, obserwując przy tym ptaki i spadające liście. Interesują go koty, wobec których ma przyjazne nastawienie, choć nie  zawsze potrafi się z nimi bawić, bardzo dobrze tatkuje młodziakom. Może ktoś chciałby adoptować takiego łamagę? Kocur jest wykastrowany, zaszczepiony, odrobaczony, FIV/FeLV ujemny, zaczipowany. Prosimy o szansę dla przystojniaka, na pewno odwdzięczy się piękną relacją!

z Fundacji Przytul Kota. Trafiła do nas bardzo chudziutka, straszliwie zarobaczona i z biegunką. Jednak jej największym problemem był nieprawidłowy chód tylnych łapek. To przez niego kobieta, która ją złapała, myślała, że małą potrącił samochód. Olka jest istotką, która boi się ludzi. Za wszelką cenę unika kontaktu z nami, przy nas nie wychodzi z budki, a o głaskaniu, czy tuleniu — nie ma mowy. Czy ktoś ją skrzywdził? Nie wiemy, jednak jej obrażenia wskazują na jakiś groźny wypadek. Dlatego w naszej głowie kołacze pytanie: jak bardzo słaba ona musiała być w dniu znalezienia, skoro dała się wziąć na ręce i zanieść do lecznicy? Teraz syczy, warczy i straszy,gdy tylko na nią spojrzymy. Na prześwietleniu RTG widoczne są źle pozrastane kości oraz bardzo silny odczyn wokół zrostów (czyli stan zapalny). Przez nie ona ma nieprawidłowo ustawione łapy względem miednicy i… z tym już się nic zrobić nie da. Olka już zawsze będzie źle chodzić. Bez leków będzie miała nasilony stan zapalny struktur w okolicy miednicy i będzie odczuwała ból. Obecnie jest na Solensii, leku przeciwbólowym, który działa przez długi czas. Zastrzyki będziemy powtarzać. Biegunkę wyleczyliśmy i dobijamy jeszcze ostatnie pasożytymieszkające w jej brzuszku. Olka ma niecałe 4 lata, czyli jest jeszcze młodziutkim kotem. Kotem, który nie miał szczęścia. Została też już u nas wykastrowana i zaszczepiona. Chociaż wiemy, że to dla niej duży stres, ona zostanie z nami już na zawsze.

z Fundacji Przytul Kota. Podbija serca wszystkich ludzi, których napotka na swojej drodze. Nie do końca wiemy, czy to zasługa jej urody, czy wspaniałego charakteru. A może tego i tego? Rysia jest delikatna i wesoła. Uwielbia bawić się wszystkim, co tylko można poturlać i poobracać w łapkach. Za wędkami i piórkami na sznurku szaleje, a mizianki wręcz ubóstwia. A kiedy nie może czegoś dosięgnąć, albo próbuje zrozumieć co do niej mówimy, to przysiada na tylnych łapkach, przekrzywia łepek i patrzy na nas, jak mały piesek. Jedyne za czym ona nie przepada, to inne koty. Bardzo możliwe, że kiedyś dostała niezłe lanie od jakiegoś miauczącego stworka. Albo może po prostu tak ma… Dlatego wolelibyśmy, żeby w domku była kocią jedynaczką, żeby nie narażać ani jej, ani rezydenta na niepotrzebne emocje. Rysia jest kotką po wypadku i urazie kręgosłupa. Nadal chodzi i prawdopodobnie będzie chodzić już zawsze, zarzucając nieco kuperkiem. Ma problemy ze wskakiwaniem nawyższe meble i wspinaniem się na większe wysokości. Kiedy do nas przyszła, miała także kłopoty z pęcherzem, jednak teraz one już zupełnie ustąpiły. Poza tym Ryszarda jest zdrowa, zaszczepiona i wykastrowana.

z Fundacji Przytul Kota. Jest jak mały, pręgowany niedźwiadek. Ma potężne łapki, masywne ciałko i dużą, jak na kota, siłę. Kiedy czasem podbiegnie, by otrzeć się o człowieka, który akurat ukucnął, człowiek musi się czegoś przytrzymać, by nie stracić równowagi. Ale to wszystko w pokojowych zamiarach, z miłości i potrzeby bycia zauważonym. I chociaż Pyzek uwielbia spędzać czas w naszym towarzystwie, to gdy akurat nie możemy poświęcić mu wystarczająco dużo uwagi, on zwija się w kuleczkę i grzecznie czeka na lepsze chwile. Oczywiście od czasu do czasu zdarza mu się pokazać pazurki, np. kiedy miętolimy go za mocno. Jednak więcej tam jest straszenia paszczą i dźwiękiem, niż faktycznych łapoczynów. On po prostu lojalnie ostrzega. Pyzek lubi się bawić i brykać w pogoni za wędkami. Lubi wyglądać przez okno i grzać się w promieniach słońca. I oczywiście lubi też sobie dobrze zjeść, a potem pospać. To kot prosty w obsłudze, jednak wyjątkowy pod każdym innym względem. Jego uszka są klapnięte na stałe i on słabo nimi rusza, w porównaniu z innymi mruczkami.

z Fundacji Animals Mielec. Kocurek wyłapany z ulicy w mieście jako kot wolnożyjący na zabieg kastracji, odrobaczenia i przegląd u weterynarza. Niestety Mieciu robi bardzo małe postępy w socjalizacji. Mieliśmy nadzieję , iż pokona bariery strachu przed człowiekiem i będziemy mu szukać domu. Niestety jest typowym kotem wolno żyjącym i musimy uszanować jego niezależność. Jak tylko zrobi się cieplej wypuścimy go w miejsce bytowania i nadal będziemy karmić.

z grupy KOTylion. Kocie dziecko 5 miesięczne, bardzo chore, walczy. A my z nią. O każdy dzień, każdą godzinę...  Mamy nadzieję że nam i jej się uda. Że będzie biegać i szaleć i że po terapii znajdzie najlepszy dom na świecie. 

z Fundacji Przytul Kota. Zanim trafiła do fundacji mieszkała na dworze. Karmiona przez starszego pana, któremu czasem dawała się pomiziać w porze kolacji czy śniadania. U nas Linda jest, ale jakby jej nie było. Widują ja nieliczni wolontariusze. Albo ci, którzy karmią czymś dobrym albo ci, którzy mają spokojne głosy, a ich obecność nie jest hałaśliwa ani w żaden sposób gwałtowna. Linda najczęściej śpi zwinięta w ścisłą kuleczkę w jakiejś budce na drapaku. Można ją wtedy pomiziać, lecz nie jesteśmy przekonani, czy sprawia jej to przyjemność. Podejrzewamy, że nadal wolałaby byśmy jej nie dotykali. Taki kotek do podziwiania bardziej, niż do tulenia i całowania, z tej naszej Lindy. Urodzona około 2016 roku. Wykastrowana, zdrowa i zaszczepiona. Testy na FIV i FeLV ma ujemne.

z Fundacji Przytul Kota. To kotek, który większość dotychczasowego życia spędził na dworze. Ufał i pozwalał się dotykać jedynie swojemu karmicielowi, który niestety, jakiś czas temu umarł. I teraz w kociarni ten cudny wstydzioszek dnie spędza przyklejony do sufitu albo podłogi. Czasem obserwuje nas z niższej i bardziej dostępnej półeczki, jednak zawsze w gotowości – by czmychnąć w razie gdybyśmy chcieli go pomiziać. Wyłania się i załatwia wszystkie swoje sprawy dopiero, gdy światła gasną. Czasem rano zastajemy go rozwalonego na pełnym luzie gdzieś na fotelu czy innej skrzynce, jednak jak tylko on się przecknie i nas dojrzy — wycofuje się na swoje bezpieczne pozycje. No i tyle. Większość kotów ze stada Mida w domku okazała się miziakami spragnionymi kontaktu i bliższych relacji. Nawet jeśli w Mruczarni nie zawsze nam to okazywały. Czy tak jest także w przypadkuMida? Ciężko powiedzieć. Mido urodził się około 2016 roku. Jest zdrowy, wykastrowany i zaszczepiony.